Seizoensopening '22/'23: gevecht om de Jaap Edentrofee in Amsterdam

Foto's: Hidde Muije / @instaschaats Zaterdag was het eindelijk zover: we konden weer gaan strijden voor de Jaap Edentrofee, de klassieke opening van het marathonseizoen. De 50e editie alweer, een bijzondere prijs om te winnen. Zowel de top- als beloftenteams stonden aan de start, in hun nieuwe formatie.
Topdivisie
Hoge temperaturen, schuurpapier, veel aanvallen en een verwarrende eindsprint typeerden de eerste marathonwedstrijd van het seizoen. Met Sandra en Jade erbij als nieuwe rijdsters stonden we met veel motivatie aan de start. Jade zat al vroeg in een veelbelovende kopgroep die rond leek te gaan. Op de valreep moest ze de groep helaas laten gaan. Het tempo bleef hoog liggen en al gauw ging ook een tweede groep op avontuur voor een rondje. We zaten er niet bij. Janet probeerde nog te springen en zat rondenlang tussen de kopgroep en het peloton in. We hadden de slag gemist! Doordat Irene Schouten zelfs twee rondjes pakte was de afsprintprocedure voor het peloton anders. Er ontstond verwarring wanneer de bel zou gaan en Janet en Jessica sprintten volle bak met rondenbord op 11, om erna te horen dat de bel pas op 8 zou gaan... Uiteindelijk finishten we allemaal in het peloton.
De kop is eraf, en met genoeg lessen voor de volgende keer gaan we zaterdag naar Enschede voor marathon cup 2.
Beloften, verslag door Anneke Dijkstra
De kop is er af. Met het voltallige team stonden wij, Muriël, Isa, Lynn en Anneke aan de start op de gezellige Jaap Eden. Niet wetend hoe onze vorm zou zijn, vergeleken met de rest van het beloften peloton. Vooraf met de ploegleiders afgesproken om voorin en attent mee proberen te rijden. Waarbij we elkaar als team zouden helpen waarnodig.
In het begin van de wedstrijd zaten we met ons 4’en mooi voorin, na mate het tempo hoger werd en de ronden gingen tellen, werd dit lastiger.
Muriël heeft een aanvalspoging gedaan, die helaas vrij snel terug werd gepakt. Vervolgens sprong ik, Anneke, achter een koploper aan. Maar ook dit liet het peloton niet gebeuren.
Voor Isa was het de eerste wedstrijd in het beloften peloton. Na een week ziek op bed liggen, moest ze helaas de wedstrijd vroegtijdig verlaten. Lynn moest weer even wennen aan het rijden in een peloton, ze koos voor haar eigen lijn en maakte daardoor wat extra meters, wat haar helaas te veel energie kostte en einde wedstrijd betekende.
Het tempo ging steeds hoger richting de finale, wat er voor zorgde dat Muriël en ik wat te ver van achteren kwamen te zitten. Muriël werd 25ste en ik eindigde als 27ste. Op naar mijn thuis wedstrijd, Heerenveen!